با وجود آنکه دیوارهای برشی بتن مسلح از سختی برون صفحه بالایی برخوردارند، دیوارهای برشی فولادی سختی برون صفحه کمی دارند. برای جلوگیری از کمانش این دیوارها، ورق­های فولادی را توسط برشگیرهایی به پانل بتنی متصل می­کنند (دیوارهای برشی مرکب). یک راه­حل مناسب برای محدود کردن تغییر شکل­ جانبی ناشی از خمش دیوارهای برشی در سازه­های مرتفع، همبند کردن آنها است. در این مقاله به بررسی رفتار دیوارهای برشی مرکب همبند پرداخته شده است. نتایج نشان می­دهند، تنش­های ایجاد شده در سیستم دیوارهای برشی همبند نسبت به سیستم دیوارهای برشی مجزا کاهش یافته و سختی جانبی افزایش می­یابد. البته، افزایش صلبیت تیرهای همبند از حدی به بعد تاثیر قابل توجهی بر رفتار الاستیک این سیستم نمی­گذارد. بنابراین رابطه­ای پیشنهاد شده که می­تواند به طور تقریبی ابعاد مقطع تیرهای همبند ایده­آل را پیش­بینی نماید. در شروع پژوهش یک سیستم دوگانه قاب خمشی فولادی و دیوارهای برشی مرکب مجزا 5 طبقه طراحی شده و تحلیل غیرخطی استاتیکی گردیده است و سپس این سیستم بدون هیچ تغییری به صورت همبند فرض شده و ابعاد مقطع تیرهای همبند مورد نیاز این سازه توسط رابطه پیشنهادی محاسبه شده و مجددا تحلیل غیرخطی استاتیکی گردیده است. مقایسه نتایج حاصل از این مدل­ها بیانگر افزایش پارامترهای مقاومتی و لرزه­ای دیوارهای برشی همبند نسبت به مجزا می­باشد. نتایج نشان می­دهند افزایش صلبیت تیرهای همبند نسبت به تیرهای ایده­آل، تاثیر چندانی در افزایش پارامتر­های مقاومتی سیستم نداشته و حتی شکل­پذیری سیستم کاهش پیدا می­کند. بنابراین مقطع تیرهای همبند ایده­آل تعیین شده از رابطه پیشنهادی، عملکرد غیرخطی بهینه­ای نیز داشته است.