فولادهای TRIP که یکی از انواع فولادهای استحکام بالای پیشرفته می باشند به دلیل دارا بودن ترکیب بسیار مناسبی از استحکام و شکل­پذیری در دهه­های اخیر مورد توجه پژهشگران قرار گرفته­اند. آستنیت باقیمانده در ریزساختار علت اصلی خواص مکانیکی مناسب این فولادهاست که با اعمال تغییر شکل مکانیکی به مارتنزیت تبدیل می شود و باعث بهبود خواص مکانیکی فولاد می گردد. ریزساختار خاص فولادهای TRIP از طریق یک عملیات حرارتی دو مرحله­ای شامل آنیل میان بحرانی و پیرسازی میانی حاصل می­گردد. دمای هریک از این مراحل تاثیر بسزایی بر ریزساختار نهایی و خواص مکانیکی دارد. در این تحقیق اثر دمای مراحل دوگانه در ریزساختار فولادهای با ترکیب  Fe-0.2C-1.5Si-1.5Mnمورد مطالعه قرار گرفت. سه دمای 770، 790 و 810 درجه سانتیگراد برای عملیات آنیل و نیز سه دمای 370، 350 و 330 درجه سانتیگراد برای عملیات پیرسازی میانی انتخاب گردید. برای اندازه گیری مقدار آستنیت باقیمانده از آزمایش پراش اشعه ایکس استفاده شد. استحکام و شکل پذیری فولادها نیز از طریق تست کشش حاصل گردید. با افزایش دمای آنیل میان بحرانی مقدار آستنیت باقیمانده، درصد وزنی کربن در آستنیت و استحکام ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد. همچنین مقدار آستنیت باقیمانده و درصد وزنی کربن در آن با بالا رفتن دمای پیرسازی، کاهش می یابد که باعث کاهش استحکام و شکل پذیری می گردد.