در عمل، احتمال وقوع انفجار در مجاورت سازه ‏ها وجود دارد و باید رفتار سازه‏ های مختلف در برابر اثرات بارهای ناشی از انفجار مورد بررسی قرار گیرد. در ساخت برخی سازه‏ های صنعتی و نظامی از پانل‏ های ساندویچی استفاده می‏ شود. این پانل‏ ها از دو ورق و یک سازه میانی به‏ عنوان هسته پانل تشکیل شده ‏اند. هسته پانل در کاهش تغییرشکل و افزایش توانایی جذب انرژی سازه نقش به‏ سزایی دارد. در این پژوهش، رفتار پانل‏ های ساندویچی از جنس آلومینیوم و فولاد در برابر بارهای انفجاری مورد بررسی قرار گرفته است. در فرآیند تحلیل، سه نوع پروفیل مستطیلی، ذوزنقه‏ ای و مثلثی برای هسته پانل‏ ها در نظر گرفته شد. نتایج بررسی نشان می‏ دهد که پانل‏ هایی که تماما از جنس آلومینیوم می‏ باشند نسبت به نمونه‏ های دیگر انرژی بیش‏تری مستهلک کرده‏ اند. پانل‏ هایی که فقط ورق‏ های آن‏ها از جنس آلومینیوم است و پانل‏ هایی که فقط هسته آن‏ها از جنس آلومینیوم می‏ باشد، به ‏ترتیب در مرتبه بعدی استهلاک انرژی قرار می‏ گیرند. بیش‏ترین تغییرشکل در پانل‏ های تمام آلومینیومی و پانل‏ هایی که فقط هسته آن‏ها از فولاد می‏ باشند، متعلق به هسته پانل با پروفیل مثلثی و کمترین تغییرشکل مربوط به پروفیل مستطیلی است. در پانل‏ هایی که فقط ورق‏ های آن‏ها از فولاد است، برخلاف پانل‏ های دیگر، بیش‏ترین تغییرشکل را پروفیل مستطیلی و کمترین‏ تغییرشکل را پروفیل مثلثی دارد.

امروزه پیرو بحث پدافند غیرعامل با افزایش احتمال حملات تروریستی و یا وقوع انفجار های خرابکارانه نیاز به بررسی ساختمان های استراتژیک موجود در برابر پدیده خرابی پیشرونده بیش از پیش احساس می شود. در این مورد پتانسیل خرابی پیشرونده در سازه های فولادی با اتصالات ساده بسیار بیشتر از سایر سیستم های سازه ای و نتایج وقوع آن بسیار مخرب تر خواهد بود. لذا در این مقاله پتانسیل خرابی پیشرونده در اتصالات ساده پیچی بصورت عددی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این تحقیق ارائه راهکارهایی برای بهبود و تقویت اتصالات ساده پیچی در برابر خرابی پیشرونده ناشی از حذف ناگهانی ستون می باشد. برای این منظور، میزان دوران مجاز اتصال ارزیابی شده است. راهکار های ارائه شده به نحوی در نظر گرفته شده است که سختی و گیرداری اتصال را افزایش ندهد و موجب تغییرات زیاد در مقدار و نوع بار وارده به اعضای اتصال نگردد. اتصالات پیچی ساده شامل اتصال تیر به ستون با دوبل نبشی جان به عنوان اتصال مبنا و شش اتصال پیچی دیگر است که از توسعه اتصال مبنا بدست آمده اند. در این تحقیق چندین راهکار ساده اما بسیار تاثیرگذار برای اتصالات ساده موجود پیشنهاد شده است. نتایج بررسی نشان داد که بکارگیری کابل بصورت پیشنهاد شده در برابر خرابی پیش رونده بسیار امیدوار کننده خواهد بود.

ساختمان ها همواره در معرض بلایای طبیعی مانند سیل، طوفان و زلزله قرار داشته اند، اما با پیشرفت دانش نظامی در دهه های اخیر علاوه بر موارد فوق، خطرات ناشی از بمب گذاری و انفجار نیز ساختمان ها را تهدید می کند. ساختمانهای فولادی که براساس آیین­ نامه ها برای تحمل بارهای متداول طراحی می شوند معمولا سبک هستند و توانایی مقاومت در برابر بار انفجار را ندارند. در دهه های اخیر استفاده از سیستم­های کنترل برای مهار انرژی ناشی از زلزله و کاهش خرابی گسترش پیدا کرده است. سیستم های کنترل با جذب انرژی یا ممانعت از ورود آن به سازه باعث می­شوند تا میزان آسیب دیدگی سازه کاهش پیدا کند. در این پژوهش به بررسی عملکرد سیستم های کنترل غیرفعال شامل میراگر ویسکوز، مهاربند کمانش تاب و میراگر اصطکاکی در بهبود پاسخ سازه (میزان جابجایی طبقات،  شکل پذیری و سختی) تحت بارگذاری انفجاری خارجی پرداخته شده است. در این راستا، یک ساختمان فولادی 6 طبقه تحت بارگذاری های ناشی از انفجار خارجی قرار می گیرد و با استفاده از ابزار کنترل غیرفعال شامل میراگر ویسکوز، مهاربند کمانش تاب و میراگر اصطکاکی مقدار دریفت نسبی طبقات در سازه کاهش پیدا کند. برای تعیین بهینه مشخصات ابزار کنترل غیرفعال نیز از الگوریتم ژنتیک استفاده می شود. مطالعات انجام شده نشان داد استفاده از میراگرها تغییری در حداکثر جابه جایی بام سازه ایجاد نمی کند اما باعث می شوند که جابه جایی به صورت یکنواخت بین طبقات توزیع شود و از تمرکز جابه جایی در طبقات جلوگیری می کند و لذا مقدار دریفت ماکزیمم کاهش می یابد. از طرف دیگر مشخص شد که میراگر ویسکوز بهترین عملکرد را بین سیستمهای کنترلی غیرفعال تحت بارگذاری انفجار دارد و باعث می شود دریفت ماکزیمم و شکل پذیری مورد نیاز سازه کاهش پیدا کند. مهاربندهای کمانش تاب و میراگرهای اصطکاکی نیز عملکرد مطلوبی دارند اما باعث سخت شدن سازه می گردند.