بعد از زلزله نورثریج اتصال با مقطع کاهش یافته جهت بهبود عملکرد اتصالات پیشنهاد گردید. در ویرایش اخیر مبحث دهم مقررات ملی، تشکیل مفاصل پلاستیک انتهای تیرها در خارج از محدوده اتصال به ستون ملزم گردیده‌است. استفاده از تیر با مقطع کاهش یافته راهکار موثری برای این منظور می‌باشد. در این تحقیق جزئیات جدیدی برای این اتصال که شامل ترکیبی از حالت جان کاهش یافته و جان موجدار می باشد پیشنهاد و ضمن مقایسه با گزینه‌های دیگر مدلی برای توصیف رفتار این اتصال جدید تهیه میشود. برای این منظور از نتایج تحلیل مدل اتصال به روش اجزای محدود استفاده شده‌است. سپس ساختمان فولادی با سیستم قاب خمشی ویژه در حضور تیر با مقطع کاهش یافته طرح و با استفاده از نرم افزار تحلیل غیر خطی در محدوده غیرارتجاعی تحلیل و رفتار کلی سازه با جزئیات اتصال جدید و معمولی بررسی می‌شود که شامل بررسی شکل‌پذیری و تعیین ضریب رفتار می‌باشد. تحلیل موضعی اتصالات، افزایش 9 درصدی ظرفیت چرخش پلاستیک در صورت استفاده همزمان از جان موجدار و کاهش یافته را نشان می دهد هرچند افزایش در ضریب رفتار قابهای فولادی مدل شده با چنین اتصالی چندان قابل توجه نبوده است.

در این مقاله به بررسی عملکرد لرزه­ای دیوارهای برشی فولادی موج­دار ذوزنقه­ای و سینوسی در مقایسه با دیوارهای برشی فولادی تخت در شرایطی که مقدار مصالح مورد استفاده در دیوارها تغییر نکند پرداخته شده است. در ابتدا دیوارهای موج­دار سینوسی یا ذوزنقه­ای با هندسه مشخص ایجاد شده و سپس موج ایجاد شده به صورت قطری و در قالب دو دیوار با موج­های عمود بر هم به صورت دوبل در قاب قرار داده می­شود، به عبارت دیگر در این مدل هندسه دیوار تخت برای رسیدن به عملکرد بهینه تغییر می­کند. برای دیوارهای برشی مورد نظر در این تحقیق، با استفاده از تحلیل استاتیکی غیرخطی یکنواخت و به روش اجزاء محدود منحنی بار افزون، منحنی چرخه­ای و منحنی جذب انرژی پلاستیک تجمعی مدل­های اجزا محدود محاسبه و با هم مقایسه شده­اند. در نهایت برای مدل­های ساخته شده چنین نتیجه گرفته شد که دیوار برشی ذوزنقه­ای و موج­دار سینوسی در قالب دو دیوار با موج­های عمود بر هم و به صورت دوبل عملکرد لرزه­ای بهتری نسبت به دیوار برشی تخت با مقدار فولاد هم حجم خود ایجاد می­کنند و به طور کلی دیوار برشی ذوزنقه­ای عملکرد لرزه­ای بهتری نسبت به دیوار موجدار سینوسی از خود نشان می­دهد.