---

تحقیق حاضر باهدف تعیین نسبت بهینه نیاز به ظرفیت در المان­های زانویی در سیستم مهاربندی جانبی به نام مهاربند زانویی شورون در نظر گرفته‌شده است. ایده کلی آن است که طراحی به‌گونه‌ای انجام پذیرد تا در زلزله­های شدید فقط عضو زانویی تسلیم شود و بقیه اعضا در حالت ارتجاعی باقی بمانند و یا تعداد مفاصل پلاستیک در تیرها و ستون­ها و همچنین کمانش بادبندها کاهش قابل‌توجهی یابد. در این تحقیق دو مدل المان زانویی با حالت خمشی و برشی و با تعداد طبقات 2، 6 و 10 طبقه و دوحالت 2 دهانه و 4 دهانه در نظر گرفته شده است. در حالت خمشی از مقطع باکس و حالت برشی از مقطع آی پی ای استفاده شده است. در این تحقیق نوع رفتار سازه و روند تشکیل مفاصل پلاستیک را در قاب‌هایی با حالت طراحی که نسبت نیاز به ظرفیت در المان‌های زانویی کوچک‌تر از یک و حالتی که نسبت نیاز به ظرفیت در المان‌های زانویی بزرگ‌تر از یک است مورد بررسی قرار دادیم. توالی تسلیم المان‌ها در تجزیه‌وتحلیل غیرخطی استاتیکی مطابق با آنچه انتظار می‌رفت است. المان­های زانویی قبل از کمانش مهاربندها در هر طبقه در تمام مدل‌های مورد بررسی تسلیم شد. ازاین‌رو، می­توان حدس زد که طراحی المان‌های زانویی با توجه به 120 تا 140 درصد از ظرفیت الاستیک آن‌ها یک استراتژی مناسب برای اطمینان از این‌که المان‌های زانویی اولین المان‌هایی هستند که به سازه به اتلاف انرژی جذب‌شده از طریق تشکیل مفاصل پلاستیکی کمک می‌کند است.