|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
2 نتیجه برای تیرورق
سلیمان قوهستانی، مهرداد شیری،
دوره 13، شماره 25 - ( 4-1398 )
چکیده
امروزه استفاده از تیرورقها در انواع مختلف سازه‌های ساختمانی گستره وسیعی را به خود اختصاص داده است. یکی از انواع این تیرورقها، تیرورق‌های با سختکننده دلتا می‌باشد؛ که تحقیقات صورت گرفته حاکی از عملکرد بهتر این نوع تیرورق در ظرفیت‌های خمشی و برشی نسبت به سایر تیرورق‌های معمولی با مقاطع معادل است. تعبیه سوراخ‌های جان به منظور ایجاد فضایی برای سرویس، بازدید و یا عبور لوله‌های بزرگ امری اجتناب‌ناپذیر در تیرورقها می‌باشد. در این پژوهش با استفاده از نرم‌افزار ANSYS v.12 و
با مدلسازی و ایجاد سوراخ در جان تیرورق دلتا و در نظر گرفتن پارامترهای مؤثر بر مقاومت برشی کمانشی تیرورق دلتای سوراخ‌دار، رفتارهای سازه‌ای آنها بررسی شده و محدوده بهینه ایجاد سوراخ و بهترین شکل سوراخ از میان انواع رایج آن معرفی گردیده است.
در این بررسـی، بهترین محدوده اجـرای سوراخ بین 30/0 الی 35/0 طول تیـر و بهینه پارامتـر (بدون بعد) ارتفـاع مؤثر (نسبت قطر دایره به فاصله اتصال سختکنندهها در محل برخورد با جان تا بال تحتانی مقطع) در محدوده 26/0 الی 27/0 به دست آمده است. همچنین رابطه مقاومت کمانشی نسبت به تغییر قطر بازشو به صورت خطی بوده و توسط یک رابطه بیان شده است. در بین شکل‌های بررسی شده با سطوح بازشو برابر (مربع، دایره و مثلث) بازشو مربعی شکل، دارای مقاومت برشی کمانشی بیشتری نسبت به سایر شکل‌ها می‌باشد.
ابراهیم زمانی بیدختی، سلیمان قوهستانی، سید مجتبی موسوی نژاد،
دوره 15، شماره 34 - ( 11-1400 )
چکیده
به دلیل محدودیت فضا، عبور لوله‌های تأسیسات، تجهیزات و کابل‌های الکتریکی و لوله‌های تهویه از میان جان تیرورقها امری اجتناب‌ناپذیر است؛ بنابراین تحلیل رفتار این تیرورقها تحت تأثیر نیروهای خمشی و برشی و مقاومت آنها به دلیل وجود سوراخ در جان مورد توجه محققین بوده است. هدف این پژوهش تحلیل تیرورق‌هایی با سوراخ دایروی در جان با سختکننده دلتا تحت تأثیر نبروی برشی با استفاده از روش اجزاء محدود است. ابتدا نتایج حاصل از شبیه‌سازی با نتایج آزمایش مقایسه شده تا از صحت مدلسازی اطمینان حاصل گردد. سپس با انجام مطالعه پارامتری، اثر صلبیت، لاغری و همچنین پارامترهای ارتفاع و ضخامت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در این بررسی، بهینه پارامتر ارتفاع (نسبت فاصله اتصال سختکنندهها در محل برخورد با جان تا بال فوقانی، به ارتفاع کل مقطع تیرورق) برابر 25/0، بهینه پارامتر ضخامت (نسبت ضخامت سختکنندهها به ضخامت جان تیرورق) در محدوده 9/0 الی 20/1 و بهینه پارامتر لاغری (نسـبت ارتفاع کل مقطع به ضخامت جـان تیرورق) در محدوده 200 الی 210 به دست آمد. با تعیین بهینه پارامتر صلبیت (نسـبت ضخامت بالها به ضخامت جـان) در محدوده 9/0 الی 0/1، نتایج نشان می‌دهد که با افزایش صلبیت بال، مقاومت برشی تیرورق افزایش می‌یابد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
