|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
1 نتیجه برای مدلسازی عناصر محدود
مهندس کمال غنی زاده، دکتر وحید اکرمی، دکتر شیرین اسماعیلی، دکتر ناصرالدین شاهبازی،
دوره 19، شماره 44 - ( 5-1403 )
چکیده
یکی از گزینه های مطرح برای افزایش شکل‌پذیری و اتلاف انرژی سازه ها، استفاده از میراگرهای فلز-الاستومر در اتصالات خمشی می باشد. در مقالۀ حاضر، میراگر جدیدی از نوع فلز-الاستومر معرفی شده و به روش عددی به مطالعۀ رفتار لرزه ای آن تحت بار چرخه ای پرداخته شده است. میراگر بررسی‌شده در این تحقیق شامل یک لایه الاستومر برای کنترل ارتعاشات در سطح پایین و تعدادی پیچ تسلیمی برای اتلاف انرژی در زمینلرزه های قوی می باشد. در پیکربندی جدید، علاوه بر تعبیۀ میراگر در پایین تیر که در مطالعات قبلی بررسی شده است، افزودن میراگر در بالای تیر نیز مدنظر قرار گرفته و تأثیر پارامترهای مختلف میراگر نظیر تعداد، قطر و ارتفاع پیچ‌های تسلیمی و همچنین ضخامت لایۀ الاستومر بر رفتار اتصالِ دارای میراگر بررسی و با رفتار اتصالِ فاقد میراگر مقایسه شده است. مدلسازی نمونه های عددی در نرم‌افزار آباکوس انجام و با استفاده از نتایج تحقیقات قبلی، صحت سنجی شده است. بر اساس نتایج، سختی و مقاومت نمونه های دارای میراگر با تعداد پیچ تسلیمی کم در مقایسه با اتصال فاقد میراگر، بسیار پایین بوده و غیر قابل‌قبول می باشد (سختی در حدود 25% و مقاومت در حدود 40%). این درحالی است که با افزایش تعداد و قطر پیچ های تسلیمی، سختی و مقاومت اتصال دارای میراگر بهبود یافته و به مقدار متناظر اتصال فاقد میراگر می رسد. در عین حال، بیشینۀ کرنش های پلاستیک در اجزای اتصال تا بیش از 50% کاهش یافته و رفتار اتصال بهبود می یابد. گفتنی است سطح کرنش های پلاستیک در پیچ های تسلیمی نمونه های دارای دو میراگر کم‌تر از نمونۀ دارای یک میراگر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
