جداسازی از پایه، یکی از راهکارهای ارتقای عملکرد لرزه‌ای سازه است که در آن به‌جای افزایش ظرفیت اعضای سازه، میزان تقاضا کاهش می‌یابد. ازآنجاکه تعداد زیادی از سازه‌های موجود و جدید نامتقارن هستند، مناسب است اثرات این موضوع در سازه‌های جداسازی‌شده نیز، موردمطالعه قرار گیرد. در سازه‌های نامتقارن وجود فاصله افقی بین مرکز جرم و مرکز سختی، موجب ایجاد پیچش در سازه می‌شود که این موضوع باعث تحمیل نیرو و تغییرشکل‌های اضافی به اعضای سازه می‌شود. در این پژوهش رفتار سازه‌های نامتقارن جداسازی‌شده با سیستم باربر جانبی مهاربند هم‌محور فولادی، با استفاده از روش تحلیل دینامیکی غیرخطی موردمطالعه قرار گرفته است. در خصوص اثرات نامتقارنی در سازه، دو حالت خروج از مرکزیت جرم و خروج از مرکزیت سختی در نظر گرفته شده است. در هر حالت با در نظر گرفتن مقادیر مختلف خروج از مرکزیت، رفتار سازه با تکیه‌گاه ثابت و جداسازی‌شده موردمطالعه قرار گرفته است. همچنین رفتار سازه‌های نامتقارن با خروج از مرکزیت‌های جرم و سختی مورد مقایسه قرار گرفته است. بر اساس نتایج تحلیل، جداسازی از پایه در هر دو حالت خروج از مرکزیت‌های جرم و سختی باعث کاهش قابل‌توجه دوران طبقات و اثرات پیچشی در سازه شده است. همچنین در هر دو حالت سازه‌ با تکیه‌گاه ثابت و سازه جداسازی‌شده، خروج از مرکزیت سختی باعث ایجاد پیچش کمتری در سازه، نسبت به خروج از مرکزیت جرم شده است. به‌علاوه به‌منظور کاهش اثرات پیچشی در سازه‌های جداسازی‌شده نامتقارن، روشی برای طراحی جداسازها در این سازه‌ها پیشنهاد شده است.