در این مقاله به بررسی تأثیر فاصله­ی بین گل­میخ­های برشی روی عملکرد ورق فولادی در دیوارهای برشی مرکب فولادی- بتنی پرداخته شده است.  فاصله­ی گل­میخ­های برشی یک پارامتر تأثیرگذار روی کمانش موضعی ورق فولادی و درصد عملکرد مشترک بین ورق فولادی و پانل بتنی در دیوارهای برشی مرکب فولادی- بتنی می­باشد. دیوارهای برشی مرکب فولادی- بتنی از دیوار بتنی ضخیم با صفحات فولادی به عنوان تقویت­کننده تشکیل شده اند. صفحات فولادی به وسیله­ی گل­میخ­های برشی به پانل بتنی متصل می­شوند. در دیوارهای برشی مرکب با تعداد گل­میخ­های برشی کافی، دیوار بتنی ورق فولادی را مهار کرده و از کمانش آن قبل از جاری شدن جلوگیری می­کند. در نتیجه ورق فولادی با تسلیم شدن در برش در مقابل برش طبقات مقاومت می­کند. ظرفیت تسلیم  ورق فولادی تحت برش در دیوار برشی مرکب می­تواند به طور قابل توجهی بیشتر از ورق فولادی معادل در دیوار برشی فولادی باشد. زیرا در دیوار برشی فولادی، ورق فولادی در اثر فشار قطری کمانش می­کند و برش فقط توسط  عمل ناحیه کششی، تحمل می­گردد. در این پژوهش با استفاده از روش اجزاءمحدود بار کمانشی الاستیک ورق فولادی متصل شده به یک طرف پانل بتنی مسلح تحت بار برشی بررسی شده است. حداکثر فاصله­ی بین گل­میخ­های برشی برای جلوگیری از کمانش موضعی ورق فولادی قبل از جاری شدن با استفاده از ضرایب کمانش یک­طرفه ورق فولادی محاسبه می­شود. به دلیل اینکه وظیفه مهم و اصلی دیوار برشی مرکب فراهم کردن مقاومت و سختی برشی است، بنابراین تأثیر فاصله­ی مختلف گل­میخ­های برشی روی درصد عملکرد کامپوزیت ورق فولادی و پانل بتنی و طول توسعه دیوار برشی مرکب فولادی- بتنی بررسی می­شود. نتایج بدست آمده با نتایج حاصل از آیین­نامه AISC 2010

مقایسه شده و پیشنهاداتی ارائه شده است.