عامل­های گوناگونی در تحلیل و طرح قاب­های فولادی وجود دارند که تصادفی پنداشتن هر یک از آن­ها می­تواند اثر قابل­توجهی در ایمنی سازه داشته باشد. در این میان، سختی نخستین پیوند تیر به ستون، می­تواند به عنوان یکی از این عامل­ها پنداشته شود. بر این پایه، در این مقاله، اثر عدم قطعیت در سختی نخستین پیوندهای BUEEP، WFP و BSEEP، از میان پیوندهای سخت (اتصالات گیردار) از پیش تاییدشده آیین­نامه فولاد ایران، بر جابه­جایی نسبی یک قاب فولادی مورد ارزیابی قرار می­گیرد. در آغاز، سختی نخستین پیوندها با روش مکانیکی آیین­نامه اروپایی (EC3) و راهکار عددی جز­ءهای محدود بر پایه نرم­افزار تجاری آباکوس (ABAQUS) الگوسازی می­شود. با سنجش پاسخ­های دو روش با یافته­های آزمایشگاهی، سختی به دست آمده از راهکار جزءهای محدود به عنوان سختی­های مناسب­تر اختیار می­گردند. در ادامه، برای انجام تحلیل احتمالاتی، روش شبیه­سازی مونت­کارلو به کار می­رود. باید افزود، برای سختی هر یک از پیوندها، توزیع­های یکنواخت، نرمال و لگ­نرمال با ضریب­های پراکندگی 5 تا 20 درصد در نظر گرفته می­شود و جابه­جایی نسبی قاب برای هزار نمونه شبیه­سازی در دسترس قرار می­گیرد. پاسخ­هایی که مقدار آن­ها از جابه­جایی نسبی مجاز آیین­نامه بیشتر باشد، بیانگر شمار شکست در سازه است. بر این پایه، سازه 72000 مرتبه تحلیل می­گردد و به ارزیابی احتمال شکست آن پرداخته خواهد شد. در ادامه، قابلیت اعتماد قاب از نمودارهای تابع توزیع تجمعی پاسخ­ها (CDF)، به دست می­آید. همچنین، یک ضریب کاهنده برای دستیابی به قابلیت اعتماد 100 درصد و هماهنگی تغییرمکان جانبی قاب با مقدار مجاز آیین­نامه­ ایران در دسترس قرار می­گیرد.