به منظور کاهش یا حذف تغییرشکل­های باقی­مانده ایجاد شده در اعضای اصلی سازه پس از باربرداری زلزله ، می توان از سیستم های خودمرکز استفاده نمود. یکی از روش­های ایجاد خاصیت خودمرکزی در سازه ­ها، استفاده از اتصالات پس­ کشیده فولادی می­باشد.در این تحقیق با استفاده از تحلیل عددی به روش اجزا محدود، به مطالعه رفتار اتصال پس­ کشیده فولادی همراه با نبشی های فوقانی و تحتانی پیچ شده به بال تیر­و بال ستون، تحت بارگذاری چرخه ای پرداخته و با استفاده از مقایسه مقادیر شاخص ­های خسارت گوناگون، نقش عوامل مختلف در عملکرد این اتصال بررسی شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می­دهد، با استفاده از روش پس ­کشیدگی، توان باربری اتصال افزایش قابل توجهی یافته درحالیکه تغییر شکل­های باقی­مانده در اعضای اصلی اتصال ناچیز می­باشد. در یک اتصال پس­ کشیده ناحیه ماکزیمم تنش ایجاد شده در تیر بر روی بال تیر بوده و استفاده از ورق تقویت با طول بزرگتر سبب کاهش مقادیر تنش­های ایجاد شده در تیر و کاهش شاخص­ های خسارت و درنتیجه کاهش احتمال وقوع گسیختگی ترد در نبشی ­های کششی اتصال می­شود.